2000 mile road trip

Gelukkig 2017 gewenst!

We zijn alweer eventjes in het nieuwe jaar en hebben weer wat gezien en gedaan de afgelopen tijd.
Begin december was het nog niet zo noemenswaardig. Op een dag die totaal was voorzien van regen zijn we goed ingepakt een stuk gaan wandelen op een verhard pad in een bos in Alpharetta. Leuk en natuurlijk niet druk.
Ook hebben we een Kerstviering van Nadine haar werkgever gehad. In een mooie zaal was er mooie verlichting, spelletjes geregeld en stond er goed eten en drinken. We hebben het er gezellig gehad.

We hebben bij de belevenissen ook enige hulp gehad van onze vrienden Timo en Annette. Zij stonden zaterdag 17 december hier op de luchthaven, waar we ze opgepikt hebben. Altijd mooi om bezoek uit Nederland te hebben. Op dezelfde vlucht vanuit Amsterdam zat ook een voormalig Amerikaanse college van Nadine. We hebben haar naar haar appartement gebracht, als dank werden er pepernoten en gevulde koeken vanuit de koffer getoverd. Altijd goed.
Daarna zijn we zijn via eten bij ‘Chick-Fil-A’ (een betere versie van KFC) naar huis gereden. Daar bleek een gedeelte van de bagage van onze gasten te bestaan uit kruidkoek, borrelnootjes, chocolade, koekjes en chips. Niet een hele slechte binnenkomer zullen we maar zeggen.
Op zondag zijn we in de regen eerst naar de Starbucks gereden en vandaar uit zijn we te voet naar het centrum van Woodstock gegaan. Hier hebben nog een kopje koffie gedronken en zijn Nadine en Annette natuurlijk langs de wolwinkel gegaan. Daarna lekker geluncht bij het Century House. Omdat de regen niet ophield zijn we daarna naar de outlet gegaan. Dit is Ivar zijn ‘ favoriete’ bezigheid. ’s Avonds hebben we lekker zelf pizza op de BBQ gemaakt. Wel op zijn Amerikaans buiten BBQen en binnen opeten, maar ja met regen is dit wel het beste.
Maandag moest Nadine werken en is Ivar met Timo een uurtje gaan fietsen. Na de activiteit waren er volgens traditie bij Timo en Ivar borrelnoten. Ook hebben we die maandag samen geprobeerd om een onderdeel op een fiets van Ivar te vervangen, maar dat lukte niet zoals gewenst.
Dinsdag ging Ivar zwemmen met Annette in onze sportschool. Erg luxe is dan dat je gewoon een heel uur lang ieder je eigen baan hebt. We hebben lekker gezwommen. Na de lunch hebben Ivar en Timo Annette afgezet bij Nadine haar werk en gingen de mannen gescheiden op pad van de vrouwen. De vrouwen gingen op weg naar een grote wolwinkel die maar tot 4 uur open is. Daarna gingen ze samen naar Nadine’s dinsdagavond activiteit: de brei club in Woodstock. Ivar ging ondertussen met Timo eerst naar de schietbaan, waar de jongetjes natuurlijk weer blij werden. Daarna als echte kerels gaan eten bij Twin Peaks: hamburgers en bier en jonge meiden met weinig- en strakke kleren als serveerster. Natuurlijk ook voornamelijk mannen 40+ als publiek, hahahaha, pasten wij prima tussen.
Woensdag werd er weer gefietst door Timo en Ivar. De tweede zak borrelnoten moest een reden hebben om geopend te worden. 1,5 uur fietsen met de nodige hoogteverschillen deden hun werk en de beloning was lekker.
Op donderdagmorgen gingen Annette en Ivar weer naar het zwembad: Deze keer stond er een wedstrijdje over 800 meter op het programma. Dat viel nog niet mee. Uiteindelijk scheelde het nog geen 2 seconden, maar de jongens wonnen toch. Direct daarna ging Ivar nog hardlopen op een hardloopband in de sportschool. Annette wandelde naar de dichtstbijzijnde Starbucks. Timo wandelde vanaf ons huis naar dezelfde plek, Ivar sloot als laatste aan voor een lekkere bak koffie na de inspanningen. Later zijn we met z’n drieën nog naar ‘Topgolf’ geweest om een paar golfballen af te slaan: ook weer leuk.

Op vrijdag had Nadine vrij en begon de echte vakantie. We gingen allereerst onderweg naar New Orleans, een rit van dik 800km. Om de reis op voorhand nog iets interessanter te maken hadden we bedacht dat we een wedstrijdje zouden doen in het vinden van nummerborden uit de diverse Amerikaanse staten. We hebben het de hele vakantie volgehouden en misten uiteindelijk maar 2 staten. We hadden een goede reis en hadden ons hotel ook zo gevonden. De belangrijkste weg naar het hotel in de stad had vele palmbomen die vanwege Kerst voorzien waren van Kerstverlichting rond de stam. Toen het later donker werd was het mooi om te zien in! Ons hotel zat vlakbij de Mississippi rivier. We zijn langs de rivier naar het French Quarter gelopen. Goh, wat een on-Amerikaans centrum. Mooie koloniale gebouwen. Leuke straat artiesten, fijne sfeer. Bij de onafhankelijke toeristeninformatie hebben we een kaart voor een wandeling opgehaald. Daarna op zoek naar een restaurant en dat is gelukt. We hebben heerlijk gegeten bij Red Fish Grill.

Op zaterdag hebben we in de morgen een wandeling gemaakt: allereerst ontbijt in het Business district en daarna langs een heel aantal markante en speciale gebouwen in het French Quarter gelopen. Daarna liepen we terug naar het hotel om vervolgens via een lunch naar de Mercedes Benz Superdome te lopen. We hadden kaarten voor de American Football wedstrijd tussen de New Orleans Saints en de Tampa Bay Buccaneers! Het was weer een spektakel om mee te maken. De mooie wedstrijd eindigde in 31-24 voor de thuisclub. Fantastische sfeer voor en na de wedstrijd. Na de wedstrijd zijn we nog een hapje gaan eten bij het Hardrock café en toen teruggelopen naar ons hotel.

Op zondagmorgen wilde Ivar hardlopen in het sportzaaltje van het hotel. Bleek $12 te kosten. Dat vond hij te stom voor woorden, dus werd er buiten in de zware mist heen en weer gelopen over de kade langs de Mississippi. Daarna zijn we naar het gebied ten oosten van New Orleans gereden. Ruim tien jaar geleden heeft dit gebied nagenoeg compleet onder water gestaan tijdens de orkaan Katrina. Het viel ons op dat er nagenoeg niets van te zien was. Ook in New Orleans zelf hebben we weinig gezien dat herinnerde aan deze enorme ramp. De delta die we op zondag bezochten was vlak en er waren op een heel aantal plekken dijken te zien. Ook stonden er ruim meer huizen op palen dan dat er niet op palen stonden. Gezegd moet worden dat de huizen er jonger uitzagen dan pakweg een jaar of 10 oud. Ons doel was om zo ver mogelijk langs de Mississippi rivier richting de Golf van Mexico te rijden. Dat lukte, we zijn omgedraaid toen het asfalt overging in een onverharde hobbelweg. Op dat punt hadden we mooi zicht op water met op 1 punt tientallen pelikanen in een boom. De laatste tientallen kilometers passeerden we een aantal plekken waar helikopter landingsplaatsen waren om personeel naar booreilanden te brengen. We hebben diverse geparkeerde helikopters gezien en honderden auto’s van reizigers. Ook zagen we een grote werkhaven voor van alles voor de olie industrie.
Weer een eindje teruggereden stopten we bij Fort Jackson. Dit is een fort dat in 1832 in gebruik is genomen. Het heeft in de burgeroorlog nog een rol gespeeld. Helaas voor ons was het Kerstmis en was het fort daarom gesloten. Wel leuk om er omheen te lopen. Terug in New Orleans zijn we eerst uitgebreid gaan lunchen bij een prima Sushi restaurant. Daarna zijn we met de tram naar het Garden District gereden. We hebben daar rondgewandeld en ons verbaasd over de enorm grote huizen. Ook zijn we door het Audubon park gewandeld, hier verbaasden we ons over de eenden die niet kwaakten, maar piepten. We zijn met de tram weer teruggereden. We hadden niet veel trek meer in avondeten, dus we hebben bij een supermarktje chips, noten en toast gehaald. Zo kon het gebeuren dat we een prima Kerstdiner hadden in de lobby van het hotel met net beschreven etenswaren. Timo en Ivar hebben in de bar van het hotel nog naar American Football gekeken.

Op maandag zaten we op tijd in de auto, allereerst op weg naar Mobile in Alabama. Op de staatsgrens tussen Louisiana en Mississippi zag Annette als eerste een enorm raketonderdeel een stuk naast de weg liggen. Met een flinke slinger pakten we direct de afslag om het van iets dichterbij te kunnen bekijken. Er was een heel museum, maar we hebben alleen even gekeken naar het raketonderdeel dat van een Saturnus 5 maanraket bleek te zijn. Kort daarna zijn we verder gereden. In Mobile zijn we gestopt bij het ‘Battleship Memorial Park’. Hier liggen o.a. het slagschip USS Alabama uit de tweede wereldoorlog, onderzeeboot USS Drum en staan enige tientallen gevechtsvliegtuigen. Ivar dus helemaal blij. We hebben het slagschip van binnen- en buiten bekeken en zijn in de onderzeeboot geweest. We hebben een aantal vliegtuigen snel bekeken en hadden het idee dat we aardig wat gezien hebben. We hebben zoals vaker op deze vakantie geluncht vanuit de kofferbak: brood meegenomen en beleg vanuit de koelbox. Prima te doen. Daarna zijn we weer in de auto gestapt en kwamen we aan in Navarre in Florida. We hebben ons bij het hotel omgekleed en zijn de brug naar Santa Rosa Island over gereden. We hebben tegen zonsondergang heel even in de zee gelegen. Lekker hoor! Daarna zijn we een stukje heen en weer over het eiland gereden. ’s Avonds was het plan om wandelend naar een eettent te gaan. Helaas bleek deze gesloten. Helaas werd echter een gelukkig, want we vonden een andere eetlocatie (TC’s Front Porch) die er wat aftands uitzag, maar waar we heerlijk buiten hebben gegeten.

De volgende morgen hadden we een fantastisch zicht op de brug naar het eiland. We zijn met de auto richting Apalachicola gereden. Allereerst was er een lang vooraf geplande stop bij de outlet in Miramar Beach. Nadine, Annette en Timo konden helemaal los. We hebben er een paar uur doorgebracht. Daarna weer in de auto. Rondom Apalachicola was het best mistig. Sterker: we hebben er twee nachten doorgebracht en de zon niet heel veel gezien. ’s Avonds hebben we bij de plaatselijke pizzeria lekker gegeten.

Woensdagmorgen zijn we naar St. George Island gereden. We gingen kijken of we een kano konden huren. Het was duidelijk dat het geen hoogseizoen was, want er was niemand bij de verhuur aanwezig. Aangezien het mistig was besloten we maar een stuk op het eiland te rijden. Nadat we bij een strandje kwamen zijn we een heel stuk gaan lopen. Erg leuk, we hebben schelpen gezocht en gevonden, gewoon heerlijk rust. In de middag zijn we in het stadje zelf o.a. bij een kleine outdoor winkel geweest en hebben we koffie gedronken bij een plaatselijke chocolade- en koffiemakerij.

Op donderdag reden we richting Jacksonville. We gingen echt op zoek naar zwarte beren onderweg, want we leerden dat er in dit gebied een heel aantal van die beesten leven. We hebben waarschuwingsborden gezien, maar helaas geen geluk. Nadine en Annette zagen een visarend langs de weg zitten, waarop we zijn omgedraaid. Het beest vloog een boom in, maar we hebben hem allemaal gezien. We zijn op weg naar onze tussenstop in Tallahassee een stuk door het Apalachicola National Forest gereden. In Tallahassee hebben we koffie gedronken in een Barnes & Nobles boekwinkel. We kwamen er naar buiten met een paar boeken en een puzzel. In Jacksonville zijn we naar een opvang voor tijgers gereden. In ‘Catty Shack Ranch Wildlife Sanctuary’ zagen we in verschillende hokken in totaal 23 Siberische tijgers, een aantal leeuwen, panters, vossen en andere wilde dieren. Boeiend om te zien. Op de terugweg kregen we in de auto nog een enorme regenbui op ons dak. We hadden hetzelfde hotel als waar we begin 2015 ook een paar dagen waren geweest. Ook voor het avondeten hadden we daar aan gedacht: de Thai van destijds had indruk gemaakt, daarom gingen we er nu terug.

Op vrijdag zijn we eerst langs de rivier naar een Starbucks en een supermarkt gewandeld. Terug bij het hotel hebben we onze spullen ingepakt en zijn we richting Hilton Head Island vertrokken. Zo kon het dus weer gebeuren dat we aan het eind van de middag op het strand liepen, deze keer aan de Atlantische kust. Het water was echt koud, maar Nadine was stoer genoeg om er een heel stuk doorheen te lopen, terwijl de rest gewoon over het strand wandelde.
’s Avonds reden we richting de plaatselijke ‘Whole Foods’ supermarkt. Er net voor zagen Nadine en Ivar een buitensportwinkel, dus we parkeerden daar de auto. We hebben daar en bij de buren (die leuke t-shirts hadden (‘life is good’) ) een paar dingen gekocht. Buiten de winkel vroegen we aan Timo en Annette of ze naar de Whole Foods wilden lopen of liever met de auto. We wisten niet dat ze niet doorhadden hoe dichtbij dat was. Ze wilden liever met de auto. Toen we ongeveer 50 meter hadden gereden konden we de auto weer parkeren recht voor de Whole Foods. Resultaat was dat Timo en Annette niet meer bijkwamen van het lachen toen ze doorkregen hoe dichtbij het was. We hebben er met z’n vieren goed om gelachen.

Op zaterdag huurden we een fiets. We zijn het strand op gefietst en hebben zo een stukje heerlijk kunnen fietsen. Op een bepaald moment werd het zand te zwaar om te fietsen, maar dat was net op een punt waar we mooi het strand af konden. We zaten toen bij het zuidelijkste puntje van het eiland. Via het mini plaatsje South Beach fietsen we over fietspaden – jaja, ook in Amerika mogelijk- naar het plaatsje Harbour Town. Hier een klein stukje rondgewandeld. Alle boten waren uit de haven, want 3 maanden geleden heeft tornado Matthew hier enorm veel schade aangericht. Dat was overigens vooral aan de natuur en de hoeveelheid ontworteld hout overal op het eiland enorm goed te zien. We hebben zelden zoveel ontworteld hout gezien. Bij de haven had dat nog wel een voordeel: omdat er geen boten waren hadden we goed zicht en zo kon het gebeuren dat we ineens een dolfijn behoorlijk dichtbij zagen opduiken. Leuk! Nadat we geluncht hebben zijn we weer verder gefietst. Op zoek naar een eetgelegenheid voor de avond – vanwege oudjaar – kwamen we nog een ijswinkel tegen. Ze hadden er 92 verschillende smaken schepijs. Moeilijke keuze, maar het lukte. Daarna zijn we naar het hotel gefietst.
Om 7 uur ’s avonds zaten we bij een pizzeria. We hebben heel rustig besteld en gegeten en onderwijl ook naar American Football gekeken op 1 van de vele schermen. Toch bleek dat ook dit restaurant gewoon dicht ging en er geen bijzondere festiviteiten georganiseerd leken te zijn vanwege de jaarwisseling. Aangezien we dat alle vier niet zo bijzonder vonden kon het gebeuren dat we voor 11 uur ’s avonds onder de wol lagen en niet eens wakker werden bij de jaarwisseling. Ook weer een ervaring!

Op zondag hebben we eerst de fietsen teruggebracht en reden we door naar Savannah. Op weg er naar toe hebben we een zijweg genomen om eventueel wild te kunnen spotten. In de zomer wordt er nogal eens een alligator gezien, maar dat was iets te ambitieus gedacht. We hebben mooie vogels gezien en de omgeving was ook niet onaardig: weinig bomen en veel water en moerasland. In Savannah hebben we eerst langs het water gelopen en daarna door de oude stad. Er zijn tientallen kleine pleintjes met hier en daar een monument of beeld erop. Verder was het opvallend dat de begroeiing hier goed onderhouden is. Weer terug op Hilton Head Island zouden we naar de gezonde fastfood keten ‘Chipotle’ gaan. Helaas voor vooral Ivar bleek die gesloten te zijn. Gelukkig was het naastgelegen restaurant Longhorn Steakhouse wel open. Na een lekker diner had Ivar nog ruimte voor een toetje. Nou, nou, nog nooit zoiets gezien: 6 soorten chocolade verwerkt in twee grote stukken gebak met ook nog twee grote bollen ijs en slagroom. Ai, ai, met gelukkig een klein beetje hulp van Timo en Annette ging het op. Lekkerrrrr.

Op maandag zijn we weer naar huis vertrokken. Onderweg zijn we nog gestopt bij een Bass Pro Shop. Het was de hele dag regenachtig. Na 2075 Mijl zat deze roadtrip erop.

Op dinsdag moest Nadine weer werken. Ivar is samen met Timo en Annette gaan wandelen bij Kennesaw Mountain. Daarna hebben we geluncht in Marietta. Vervolgens naar huis, waar onze gasten de koffers dichtgemaakt hebben. We hebben Nadine opgepikt en zijn met z’n vieren naar de luchthaven gereden. Daar was het weer gedaan met de mooie tijd. Dank voor de gezelligheid en alles!

Nu op naar de volgende uitdaging. Tot binnenkort.