San Francisco en San Juan Island

En weer eens op weg naar de Westkust!

Ivar had zich een tijd geleden ingeschreven voor de in de triathlonwereld beroemde ‘Escape from Alcatraz triathlon’. Op naar San Francisco dus!

Donderdagavond 8 juni is er een mailtje met de melding dat er een sterke waterstroming is voor het zwemgedeelte van de race. Nadine heeft Ivar op vrijdagmorgen weggebracht naar de luchthaven, zo heeft hij voldoende tijd om alles voor de race te regelen.
Nadine werkt nog een dagje terwijl Ivar via Los Angeles naar San Francisco vliegt. Met de metro ging het vlot tot vlakbij het hotel. Onderweg werd Ivar nog een paar keer aangesproken over de triathlon vanwege het wetsuit dat hij voor het zwemmen als handbagage meedroeg, leuk! Via het hotel ging het om de hoek om een eenvoudig hapje te eten bij de Chipotle. Nadine heeft vrijdagavond ingepakt en het huis reis klaar gemaakt.
Zaterdag morgen is Nadine op tijd opgestaan en heeft een half uurtje gewandeld in de buurt. Aan het begin van onze straat stonden er 2 herten in een tuin. Super! Daarna is ze vertrokken naar de luchthaven. Op de luchthaven was ook de rest van het reisgezelschap: Stuart, Michelle en hun 16 maanden jonge dochter Lily. Het was een goede vlucht naar San Francisco en vanaf daar makkelijk en snel met een Uber naar het hotel. Kamer van de rest was nog niet klaar en daarom konden ze mee naar onze kamer. Na 10 minuten kwam Ivar terug van zijn trip naar de start locatie van de race om zijn start bewijs op te halen.

Ivar had de morgen zitten wachten tot zijn fiets door het verhuurbedrijf werd afgeleverd. Toen dat gebeurde is hij per fiets naar het terrein gefietst waar het triathlon hoofdkwartier dit weekend was. De 5 km er naar toe was nog aardig heuvelachtig. Met een lekker zonnetje en een stevige wind was het prima te doen. Het was gigantisch druk. Het duurde zeker een uur voordat ik aan de beurt was om de spullen voor de race in ontvangst te nemen. Ondertussen was het zoals altijd gezellig met mede sporters. Ik sprak mensen uit Canada, England en diverse Staten van Amerika. Na de briefing over de race ben ik per fiets langs een bakker gefietst die we nog kenden van ons bezoek van 2016 om daar lekker brood te halen. Daarna ging de fietstocht terug naar het hotel, waar de kamer dus ineens behoorlijk gevuld was.

Met zijn allen zijn we daarna op weg gegaan om een hapje te gaan eten. We vonden een lekkere pizzeria en bestelden alle vier een pizza. De serveerster vroeg zich af of dat niet te veel voor ons zou zijn. Nee, tuurlijk niet. Om 6 uur plaatselijke tijd waren we weer in het hotel en op tijd naar bed voor de race op zondag.
Om 4 uur gaat de wekker op zondagmorgen en Ivar vertrekt bepakt en bezakt naar de start. Gelukkig werkt de 3 uur tijdverschil met Atlanta hier in het voordeel. Zo vroeg voelde 4 uur deze keer niet. Het was nog behoorlijk donker op de fiets, maar de weg was goed genoeg te zien. Ik kwam diverse mensen tegen die vanaf een uitgaanslocatie op weg waren naar huis. In de buurt van de vertreklocatie doken er vanaf verschillende kanten steeds meer sporters op. Het eerste doel van de dag was een Starbucks om daar koffie te halen. Die ging ook op zondagmorgen om 5.00u open! Ik was er iets voor openingstijd en ging samen met 2 niet sporters om klokslag 5 uur naar binnen. Daarna naar de vertrek locatie. Het was er super druk. Ik heb de fiets op z’n plek gezet, m’n fietsschoenen en hardloopschoenen neergezet en het eten juist gesorteerd. Daarna ben ik naar de bus gelopen die ons naar de pier brengt waar de klassieke radarboot vertrekt die ons richting Alcatraz zal brengen. Bij de pier aangekomen ben ik via een toilet naar de boot gelopen: een ouderwetse radarboot, mooi! Voor de gelegenheid helemaal van alle meubilair ontdaan. De begane grond en eerste verdieping zijn afgeladen met sporters die afwachten tot de boot vertrekt….. Dat gebeurde dus niet! Voor het eerst in het 37 jarig bestaan van de race werd het zwemgedeelte geannuleerd. Door stroming en wind had de kustwacht verboden dat er kleine boten op het water mochten zijn: dat betekende dus geen kano’s, SUB’s en jetski’s om de veiligheid van de zwemmers te garanderen. Wat een teleurstelling!! De reden om deze triathlon te doen was overduidelijk het zwemgedaalte. Maar, veiligheid gaat zeker voor alles. Enorm jammer bleef het wel. Dus toen met z’n allen weer van de boot en wachten op een bus die ons terugbracht naar waar we vertrokken waren en waar de fietsen stonden.

Nadine, Stuart, Michelle en Lily waren om 7 uur met een uber naar de verzamel/finishlocatie gegaan. Daar aangekomen zien ze allerlei atleten en dat zou niet kunnen want iedereen zou op een boot moeten zijn. Bij navraag blijkt het zwemmen afgelast en wachten ze ruim een uur op Ivar.

We zien elkaar weer bij de verzamel locatie. Daar moeten we lang wachten om te mogen starten. Eerst starten de profs 1 voor 1, daarna de andere deelnemers. Er zijn al een behoorlijk aantal profs terug voordat Ivar kon starten. Lang wachten dus. Toen ik vertrokken was, was het direct vol gas op de fiets met best wat wind vol tegen. De eerste 3 km was vlak, daarna was het erg heuvelachtig met een paar stevige klimmetjes. Op de terugweg van het parkoers van 29 km zat er een super steil stuk klimmen van tegen 20% hellingspercentage. Daarna was het makkelijk richting de wissel naar het lopen. Vlak voor het wisselen zag ik Nadine, Stuart, Michelle en Lily staan die flink aan het aanmoedigen waren. Bij het hardlopen wist ik dus ongeveer waar ze stonden. Ik ben er een paar seconden gestopt en kon toen verder met de totaal 12 km hardlopen. Dat hardlopen lukte op sommige stukken niet, want het was per trap omhoog. Wauw, wat een spectaculair parkoers! Het mooiste stuk was om op een stuk strand te lopen met zicht op de Golden Gate brug. Direct daarna volgden zo’n 400 treden op de ‘Sand ladder’, een trap van balken die in het zand lagen. Superzwaar, maar ook supermooi. Het lopen viel me niet tegen. De toeschouwers hebben intussen een stukje langs het water gelopen met het fantastische uitzicht op de baai met o.a. de Golden Gate brug en Alcatraz. Vlak voor de finish stonden ze weer aan te moedigen. De eindtijd viel me wat tegen, maar het was zeker leuk om te doen!

Na de finish was er lekker eten dat bij het evenement hoorde, toen de fiets ingeleverd en zijn we met z’n allen met een kleine uber terug naar het hotel gegaan. Ivar heeft snel gedoucht en zijn toen met z’n allen op pad gegaan naar de Ben en Jerry's. Deze bleek op een andere plek te zitten dan gedacht, maar gelukkig wel gevonden om heerlijk ijs te eten.

Vervolgens weer terug naar het hotel om Lily bij de babysitter achter te laten en de volwassenen zijn met de kabeltram naar Fishermans Wharf gegaan. We hebben daar rondgelopen en een hapje gegeten. Stuart heeft een paar t-shirts gekocht. We zijn naar de bekende en reuze steile Lombard street gelopen en besloten om terug naar het hotel te wandelen. Om 21 uur waren we weer terug bij het hotel. We lagen weer op tijd in bed, want de volgende ochtend staat de wekker weer vroeg om op tijd naar Muir Woods te gaan. Aangezien er geen bus door de week rijdt hebben we een auto gehuurd.
Eerst ontbijt in de Starbucks op de hoek en daarna werden we opgepikt door het verhuurbedrijf. Via het verhuurbedrijf op weg naar Muir Woods, wat ten Noorden van San Francisco ligt. We moeten de Golden Gate brug over om er te komen. We waren al om 8.30uur bij Muit Woods. Er waren al redelijk wat toeristen. Lekker door de bossen gelopen daar en genoten van de enorme bomen (Red woods). Toen we terug liepen werd het steeds drukker en bij het wegrijden bleken alle parkeerplekken vol. Gelukkig waren we op tijd vertrokken. Terug reden we via een slingerweg. Ivar zag voor zich een poema onder de vangrail wegduiken. Wauw!
We hebben geluncht bij de in Californië beroemde Inn-n-out burger. Om ca. 11.00 ‘s-morgens aan de hamburgers en friet! Lekker! Daarna naar Salsolito gegaan. Leuk klein plaatsje aan het water waar het niet super toeristisch is. We hebben er wat rondgelopen, Stuart kocht weer een paar T shirts en we hebben er ook ijs gekocht. Terug in San Francisco zijn we naar twee plekken gegaan die typerend zijn voor de tv serie 'full house'. Allereerst naar 1709 Brotherick Street waar de voordeur van het huis gebruikt werd. Daarna naar Alamo Square, waar 'the painted Ladies' staan, het huizenblok waarop men zogenaamd het uitzicht had. We hebben onze drie reisgenoten daarna bij het hotel afgezet en hebben de auto daarna naar de verhuur teruggebracht. Op de terugweg zijn we langs de bakker gelopen waar we negen maanden geleden een overheerlijke kokosmakroon met mokka en chocolade hadden gekocht. De zaak bleek net dicht! Ivar heeft naar de werknemers binnen gezwaaid zonder resultaat, bij de buren gevraagd en had tenslotte geluk met een werknemer die buiten de stoep ging aanvegen. Via hem kwamen we binnen en konden we met twee exemplaren het pand weer verlaten. We hebben er 1 opgegeten bij Starbucks met koffie en thee erbij. Ivar helemaal blij! Daarna naar het hotel. Met z'n vieren naar een bar gewandeld die Michelle's broer had aangeraden. Michelle mocht er vanwege kleding niet in! Stuart en Ivar zijn er naar binnen gegaan. Het was er akelig donker en niet bijster druk. We hebben er een biertje gedronken. Daarna hebben met z'n vieren bij een Mexicaan super lekker gegeten. Op de terugweg nog door een winkelcentrum met Legowinkel gelopen. Thee gedronken daarna bij Starbucks.

Dinsdagmorgen stonden we om 6.00u beneden. Op naar ons volgend reisdoel aan deze kant van het land: vliegen naar Seattle en dan rijden naar San Juan island om op zoek te gaan naar orka's. We zijn eerst met een uber naar de luchthaven gegaan. Vlot door de douane daar. Daarna met z'n tweeën ontbeten. Vliegtuig had vertraging. Vlotte vlucht naar Seattle. Door tijdsdruk is Ivar vooruitgegaan om de huurauto te regelen. De rest heeft op de bagage gewacht. Bij de auto verhuur verzameld en de auto vol geladen. Toen snel op weg naar Anacortes voor de boot naar San Juan Island. Gelukkig werkte het verkeer mee en waren we toch mooi op tijd bij de boot. Een fantastisch mooie overtocht van ruim een uur bracht ons in Friday Harbor. Hier vandaan hopen we dat we orka’s gaan zien. Binnen een minuut vanaf de boot waren we bij onze overnachtingslocatie. We hebben een super kamer met een mooi uitzicht op de haven! Erg ruim en een Europese badkamer. Een beetje uitgepakt, daarna met zijn drieën even rondgelopen en met zijn tweeën lekker een hapje gegeten aan de overkant bij Downriggers. Stuart en Ivar hebben daarna nog samen een biertje gedronken in de kroeg die 30 meter van ons hotel ligt. Niet te laat naar bed. De volgende ochtend om 8 uur ontbijten bij een lokaal restaurant. Hierna even door het dorp gelopen en Lily is gaan slapen. Nadine heeft een wolwinkel ontdekt met een collectie lokaal geverfde wol. Om 12 uur geluncht bij het Bean cafe en toen op weg naar de haven voor een whale watching tour. We moesten eerst twee uur varen voordat we raak hadden maar toen hebben we 5 orka’s gezien die aan het socializen waren. Geweldig! Toen we terug waren hebben we spullen in de hotelkamer gelegd en zijn we naar de kroeg op de hoek gegaan waar we gegeten hebben. Na het hoofdgerecht heeft Michelle Lily meegenomen naar het hotel, terwijl we nog een toetje namen. Daarna op de hotelkamer foto's van de dag uitgezocht. Best heel tevreden. Weer op tijd in bed.

Donderdagmorgen is Ivar eerst gaan hardlopen. Het was zwaar bewolkt, winderig en er vielen een paar druppels. Daarna hebben we met z’n vijven ontbeten en zijn toen in de auto gestapt om het eiland rond te rijden. Mooi! We zijn een paar keer gestopt om naar de zee te kijken. Op 1 punt stond een hertje op de weg die rustig onder de vangreel wegkroop en daarna rustig bleef staan om ons eens aan te kijken. Er was veel wind en af en toe viel er wat regen. Het was niet lekker buiten. We zijn naar een lavendel kwekerij met winkel gereden en daarna naar het zuidelijkste puntje van het eiland. Hier zagen we een Amerikaanse zee arend redelijk vlakbij vliegen. Ook weer mooi. Terug in Friday harbor hebben we geluncht en koffie gedronken. Nadine en Michelle zijn naar een kunst galerie gelopen, Ivar naar het walvissen museum. Dat viel wat tegen. Nadine heeft een stoelmassage gedaan. Nadine heeft voor Lily wol gekocht om nog een vestje te breien. We hebben met z'n vijven kort rondgewandeld en hebben bij een Thai gegeten. Lekker. Daarna naar de haven gewandeld.

Vrijdagmorgen hebben Stuart en Ivar een kayaktocht gemaakt op zee. Met z’n tweeën in een kayak, verder was er een stel en we hadden twee enthousiaste en kundige gidsen. We hebben een uur of drie gepeddeld, een paar zee arenden gezien en ook nog kelp (zeewier) rechtstreeks uit de zee gegeten. Fris maar leuk!
Nadine heeft samen met Michelle even rond de kamer gespeeld met Lily en daarna is Lily gaan slapen. Nadine is een stuk gaan wandelen, kopje thee gedronken en daarna de spullen ingepakt. Om 11 uur weer met Michelle afgesproken en toen hebben we gedrieën ook nog even een stukje gewandeld. Om 12 uur waren de mannen weer terug en zijn we gaan lunchen.

Vrijdagmiddag vertrok onze boot weer. Via Anacortes reden we naar Seattle. We hebben eerst gegeten bij the cheesecake factory (met een groot toetje!) en zijn daarna naar het hotel gereden. Ivar heeft ’s avonds de auto teruggebracht naar de autoverhuur, omdat er toch een shuttle vanaf het hotel rijdt naar de luchthaven en het op zaterdag weer vroeg zou zijn. Op zaterdagmorgen zaten we dan ook om 6.00u in de volle shuttle naar de luchthaven. Hier hebben we ontbeten en konden we weer het vliegtuig in op weg naar Atlanta. Op het einde van de middag waren we weer thuis. Dit was weer een mooie vakantie!

Tot snel!